کد مطلب:141782 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136

شهادت سعید
هنگام ظهر روز عاشورا، امام حسین علیه السلام با یاران باقی مانده خود به اقامه نماز ظهر ایستادند. اما چگونه می توانستند نماز را به پایان برند در حالی كه دشمن، تیرها را به سوی آن حضرت و یارانش نشانه گرفته بودند. در این میان دو تن از یاران وفادار امام به نام های «زهیر» و «سعید» سپر بلای آن حضرت شدند و تیرها را به جان خریدند. آن قدر تیر بر جسم آن دو عزیز نشسته بود كه با سلام امام بر زمین افتادند و جام شهادت را نوشیدند. [1] .


سعید هنگامی كه بر بدن جای نیزه و شمشیر و سیزده تیر داشت این چنین گفت: «خدایا! اینها را چون قوم عاد و ثمود از خود دور ساز و مورد لعن قرار ده. پروردگارا! سلام مرا به پیامبرت برسان، و به او از درد جراحاتم بگو، من ثواب تو را خواسته ام تا ذریه پیامبرت صلی الله علیه و آله و سلم را یاری رسانم». [2] سپس رو به امام حسین علیه السلام كرد و گفت: «اوفیت یابن رسول الله؟؛ ای فرزند رسول خدا! آیا من به عهد خود وفا كرده ام؟» امام فرمود: «نعم، انت امامی فی الجنة؛ آری، تو در بهشت پیش منی» [3] سپس به شهادت رسید.

درسی كه می توان گرفت:

الف. ایمان راسخ سعید به پیامبر اسلام و امام ستودنی است؛

ب. وفای به عهد، وظیفه هر رادمرد است و سعید از خیل وفاداران بود؛

ج. هر كس در این دنیا خود را سپر بلای امام خود سازد، در قیامت نیز پیش او خواهد بود؛ مانند سعید كه به اعتراف حضرت امام حسین علیه السلام در جوار او خواهد بود؛

د. باید خود را چون سعید در راه احیای دین و نام اهل بیت علیهم السلام فدا كرد.


[1] اللهوف، ص 48.

[2] اللهم العنهم لعن عاد و ثمود، اللهم ابلغ نبيك عني السلام و ابلغه ما لقيت من الم الجراح فاني اردت ثوابك في نصرة نبيك. اللهوف. ص 48.

[3] ذخيرة الدارين، ص 332.